Το αρχαιότερο δείγμα οδοντιατρικής στην Ευρώπη, πιθανώς και στον κόσμο, βρέθηκε από Ιταλούς επιστήμονες και δεν είναι άλλο από ένα σφραγισμένο με μελισσοκέρι δόντι, ηλικίας 6.500 ετών.
Οι ερευνητές με επικεφαλή τον Φεντερίκο Μπερναντίνι και τον Κλαούντιο Τούνιζ του Διεθνούς Κέντρου θεωρητικής Φυσικής, Αμπντούς Σαλαμ, μελέτησαν με εξελιγμένες τεχνικές την απολιθωμένη γνάθο ενός νεαρού άνδρα που είχε βρεθεί σε σπήλαιο κοντά στην Τεργέστη, πριν από 100 περίπου χρόνια, αλλά «απαρατήρητη».
Με τη βοήθεια ακτίνων Χ και ενός επιταχυντή ιόντων, ανακάλυψαν μια κάθετη ρωγμή στην αδαμαντίνη ενός κυνόδοντα, στην οποία είχε έντεχνα τοποθετηθεί κερί μέλισσας, πιθανότατα για να απαλύνεται ο πόνος του χαλασμένου δοντιού. Οι επιστήμονες δεν είναι απόλυτα σίγουροι αν το σφράγισμα έγινε πριν από το θάνατο του ατόμου, οπότε πρόκειται για μια πανάρχαια περίπτωση οδοντιατρικής παρέμβασης, ή μετά, ως στάδιο μεταθανάτιου τελετουργικού. Πιστεύουν ότι ισχύει το πρώτο.
Στην περίπτωση της οδοντιατρικής πράξης, εκτιμάται ότι η βλάβη συνέβη επειδή οι νεολιθικοί άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα δόντια τους όχι μόνο για τη μάσηση της τροφής, αλλά και για διάφορες δραστηριότητες, πχ. οι άνδρες για να μαλακώνουν τα δέρματα, να φτιάχνουν εργαλεία κ.α., ενώ οι γυναίκες για πλέξιμο.
Η ιδιότητα του κεριού να λιώνει εύκολα και να στερεοποιείται ξανά, όταν παραμείνει σε θερμοκρασία δωματίου, το καθιστούσε ένα πολύ καλό υλικό σφραγίσματος. Το κερί μπορεί να περιείχε μέλι και πρόπολη, τα οποία διατηρούν αντιβακτηριακές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Δεν είναι τυχαίο ότι το κερί της μέλισσας χρησιμοποιούνταν απ’ τους αρχαίους Αιγύπτιους στη μουμιοποίηση.